حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ وَأَبُو كُرَيْبٍ جَمِيعًا عَنْ أَبِى مُعَاوِيَةَ - قَالَ أَبُو كُرَيْبٍ حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِيَةَ - عَنِ الأَعْمَشِ عَنْ أَبِى صَالِحٍ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم :
صَلاَةُ الرَّجُلِ فِى جَمَاعَةٍ تَزِيدُ عَلَى صَلاَتِهِ فِى بَيْتِهِ وَصَلاَتِهِ فِى سُوقِهِ بِضْعًا وَعِشْرِينَ دَرَجَةً وَذَلِكَ أَنَّ أَحَدَهُمْ إِذَا تَوَضَّأَ فَأَحْسَنَ الْوُضُوءَ ثُمَّ أَتَى الْمَسْجِدَ لاَ يَنْهَزُهُ إِلاَّ الصَّلاَةُ لاَ يُرِيدُ إِلاَّ الصَّلاَةَ فَلَمْ يَخْطُ خَطْوَةً إِلاَّ رُفِعَ لَهُ بِهَا دَرَجَةٌ وَحُطَّ عَنْهُ بِهَا خَطِيئَةٌ حَتَّى يَدْخُلَ الْمَسْجِدَ فَإِذَا دَخَلَ الْمَسْجِدَ كَانَ فِى الصَّلاَةِ مَا كَانَتِ الصَّلاَةُ هِىَ تَحْبِسُهُ وَالْمَلاَئِكَةُ يُصَلُّونَ عَلَى أَحَدِكُمْ مَا دَامَ فِى مَجْلِسِهِ الَّذِى صَلَّى فِيهِ يَقُولُونَ " اللَّهُمَّ ارْحَمْهُ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَهُ اللَّهُمَّ تُبْ عَلَيْهِ " مَا لَمْ يُؤْذِ فِيهِ مَا لَمْ يُحْدِثْ فِيهِ .

Bize Ebû Bekir b. Ebî Şeybe ile Ebû Küreyb, onlara Ebû Muâviye, -Ebû Küreyb, bize Ebû Muâviye tahdis etti, dedi- ona el-A'meş, ona Ebû Salih ona da Ebû Hureyre Rasûlullah’ın (sav) şöyle buyurduğunu rivayet etti:

"İnsanın cemaatle kıldığı namaz, evinde ve iş yerinde tek başına kıldığı namazdan yirmi küsür derece daha faziletlidir. Sebebine gelince, bir kimse güzelce abdest alır, namaz kılmaktan başka bir sâik olmadan ve namazdan başka bir niyet taşımadan camiye geldiği zaman, mescide girinceye kadar attığı her adımdan dolayı kendisine bir sevap yazılır ve bir günahı silinir. Camiye girdiği zaman da, namaz onu orada alıkoyduğu sürece namazda sayılır. Kimseye eziyet etmeden ve abdest bozmadan namaz kıldığınız yerde bulunduğunuz müddetçe melekler de size dua ederler, 'Allah’ım, ona merhamet eyle! Allah'ım, onun tövbesini de kabul buyur' derler."

• Müslim Sahîh-i Müslim Mesâcid ve Mevâdi'u's-salât 1506, /261