أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ سُلَيْمَانَ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو نُعَيْمٍ قَالَ حَدَّثَنَا زَكَرِيَّا عَنْ عَامِرٍ حَدَّثَنِى عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُتْبَةَ بْنِ مَسْعُودٍ ح أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ حَاتِمٍ قَالَ حَدَّثَنَا حِبَّانُ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ عَنْ زَكَرِيَّا عَنِ الشَّعْبِىِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُتْبَةَ بْنِ مَسْعُودٍ أَنَّ رَجُلاً جَاءَ إِلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم - وَقَالَ مُحَمَّدٌ أَتَى النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم - فَقَالَ إِنِّى تَصَدَّقْتُ عَلَى ابْنِى بِصَدَقَةٍ فَاشْهَدْ فَقَالَ « هَلْ لَكَ وَلَدٌ غَيْرُهُ » . قَالَ نَعَمْ . قَالَ « أَعْطَيْتَهُمْ كَمَا أَعْطَيْتَهُ » . قَالَ لاَ . قَالَ « أَأَشْهَدُ عَلَى جَوْرٍ » .

Bize Ahmed b. Süleyman, ona Ebu Nuaym, ona Zekeriya, ona Âmir (eş-Şa'bî), ona da Abdullah b. Utbe; (T)
Bize Muhammed b. Hatim, ona Hibban, ona Abdullah, ona Zekeriya, ona Âmir (eş-Şa'bî), ona da Abdullah b. Utbe b. Mesud şöyle demiştir:

"Bir adam, Hz. Peygamber'e (sav) gelerek 'ben oğluma bir şey tasadduk ettim, sen de buna şahit ol' dedi. Hz. Peygamber (sav) 'senin bundan başka çocuğun var mı?' buyurdu. Adam 'evet' deyince Hz. Peygamber (sav) 'bu çocuğa verdiğin gibi diğer çocuklarına da verdin mi?' dedi. Adam, 'hayır' dedi. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav) 'ben haksızlığa şahit mi olayım, istiyorsun' buyurdu."

Muhammed b. Hatim 'جَاءَ إِلَى' yerine 'أَتَى' lafzını kullanmıştır.

• Nesâî Sünen-i Nesâî Nehâl 1, /2331