حَدَّثَنَا حَجَّاجُ بْنُ أَبِى يَعْقُوبَ حَدَّثَنَا أَبُو النَّضْرِ حَدَّثَنَا شَرِيكٌ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ مَوْلَى آلِ طَلْحَةَ عَنْ كُرَيْبٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ : يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ أُخْتِى نَذَرَتْ - يَعْنِى - أَنْ تَحُجَّ مَاشِيَةً . فَقَالَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم: "إِنَّ اللَّهَ لاَ يَصْنَعُ بِشَقَاءِ أُخْتِكَ شَيْئًا، فَلْتَحُجَّ رَاكِبَةً وَلْتُكَفِّرْ عَنْ يَمِينِهَا."

Bize Haccac b. Ebu Yakub, ona Ebu Nadr, ona Şerik, ona Talha ailesinin azatlısı Muhammed b. Abdurrahman, ona Küreyb, ona da İbn Abbas şöyle demiştir:

"Bir adam Hz. Peygamber'e (sav) gelip 'Ey Allah'ın Rasulü! Kız kardeşim kendisini yürüyerek hacca gitmeye adadı' dedi. Hz. Peygamber (sav) 'Hiç şüphesiz Allah, kız kardeşinin eziyet çekmesine muhtaç değildir. Ona söyleyin, Bir bineğe binerek hacca gitsin ve yemininden dolayı da kefaret ödesin' buyurdu."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Eymân ve'n-Nuzûr 23, /768