حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يُوسُفَ حَدَّثَنَا الأَوْزَاعِىُّ قَالَ حَدَّثَنِى عَطَاءٌ عَنْ جَابِرٍ - رضى الله عنه - قَالَ كَانَتْ لِرِجَالٍ مِنَّا فُضُولُ أَرَضِينَ فَقَالُوا نُؤَاجِرُهَا بِالثُّلُثِ وَالرُّبُعِ وَالنِّصْفِ . فَقَالَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم :
" مَنْ كَانَتْ لَهُ أَرْضٌ فَلْيَزْرَعْهَا أَوْ لِيَمْنَحْهَا أَخَاهُ ، فَإِنْ أَبَى فَلْيُمْسِكْ أَرْضَهُ "

Bize Muhammed b. Yusuf, ona el-Evzaî, ona da Atâ, Câbir’in (ra) şöyle dediğini rivayet etti:
Aramızdan bazı adamların fazla arazileri vardı. Bu arazileri mahsullerinden üçte bir, dörtte bir ve yarısı karşılığında kiraya verelim, dediler. Ancak Nebi (sav) şöyle buyurdu:
"Kimin bir arazisi varsa, onu ya kendisi eksin ya da kardeşine (ekmek üzere) bedelsiz versin. Vermek istemezse arazisini (boş) tutsun."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Hibe ve Fazlihe ve't-Tahrîzi aleyhe 35, 1/712