وَحَدَّثَنِى عَنْ مَالِكٍ عَنْ يَحْيَى بْنِ سَعِيدٍ أَنَّهُ قَالَ أُسْرِىَ بِرَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَرَأَى عِفْرِيتًا مِنَ الْجِنِّ يَطْلُبُهُ بِشُعْلَةٍ مِنْ نَارٍ كُلَّمَا الْتَفَتَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم رَآهُ فَقَالَ لَهُ جِبْرِيلُ أَفَلاَ أُعَلِّمُكَ كَلِمَاتٍ تَقُولُهُنَّ إِذَا قُلْتَهُنَّ طَفِئَتْ شُعْلَتُهُ وَخَرَّ لِفِيهِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم بَلَى فَقَالَ جِبْرِيلُ فَقُلْ أَعُوذُ بِوَجْهِ اللَّهِ الْكَرِيمِ وَبِكَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّاتِ اللاَّتِى لاَ يُجَاوِزُهُنَّ بَرٌّ وَلاَ فَاجِرٌ مِنْ شَرِّ مَا يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَشَرِّ مَا يَعْرُجُ فِيهَا وَشَرِّ مَا ذَرَأَ فِى الأَرْضِ وَشَرِّ مَا يَخْرُجُ مِنْهَا وَمِنْ فِتَنِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَمِنْ طَوَارِقِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ إِلاَّ طَارِقًا يَطْرُقُ بِخَيْرٍ يَا رَحْمَنُ .

Bana, ona Mâlik, ona Yahya b. Saîd’in şöyle demiştir:

"Rasulullah (sav) İsra gecesi, cinlerden bir ifritin elinde meşaleyle, peşinden geldiğini gördü. Rasulullah (sav) her dönüp baktığında onu görüyordu. Bunun üzerine Cebrail “Söylediğin takdirde, onun meşalesinin sönmesini ve yüz üstü düşmesini sağlayacak, bir takım kelimeleri sana öğreteyim mi?” dedi. Rasulullah (sav) “Evet öğret” deyince, Cebrail şöyle dedi:"

"Euzû bi vechillahi’l-kerim ve bi kelimâtillahi’t-tâmmê, elletî lâ yucâvizuhunne berrun ve lâ fâcir min şerri mâ yenzilu mine’s-semâ ve şerri mâ ye’rucu fîhâ ve şerri mâ zerae fi’l-ardi ve şerri mâ yehrucu minhâ ve min fiteni’l-leyli ve’n-nehâr ve min tavâriki’l-leyli ve’n-nehâr illâ târikan yetruku bi hayrin, ya Rahmân"

"Gökten inenlerin ve göğe yükselenlerin, yerde yarattıklarının ve yerden çıkanların kötülüklerinden, gece ve gündüzün fitnelerinden,–hayır ile gelen hariç- gece ve gündüz bastıranların şerrinden, iyi kimsenin de kötü kimsenin de asla aşamayacağı, Allah’ın eksizsiz kelimeleri ile Allah’ın kerim zatına sığınırım, ey Rahman."

---

• İmam Mâlik Muvatta' Şe'ar 1742, 1/371