وَأَخْبَرَنَا أَبُو مُحَمَّدٍ أَخْبَرَنَا إِسْمَاعِيلُ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ عَنِ ابْنِ طَاوُسٍ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ : أَنَا عِنْدَ عُمَرَ حِينَ اخْتَصَمَ إِلَيْهِ سَعْدٌ وَابْنُ عُمَرَ فِى الْمَسْحِ عَلَى الْخُفَّيْنِ ، فَقَضَى لِسَعْدٍ ، فَقُلْتُ : لَوْ قُلْتُمْ بِهَذَا فِى السَّفَرِ الْبَعِيدِ وَالْبَرَدِ الشَّدِيدِ. فَهَذَا تَجْوِيزٌ مِنْهُ لِلْمَسْحِ فِى السَّفَرِ الْبَعِيدِ وَالْبَرَدِ الشَّدِيدِ بَعْدَ أَنْ كَانَ يُنْكِرُهُ عَلَى الإِطْلاَقِ. وَقَدْ رُوِىَ عَنْهُ أَنَّهُ أَفْتَى بِهِ لِلْمُقِيمِ وَالْمُسَافِرِ جَمِيعًا.

Bize Ebû Muhammed, ona İsmail, ona Ahmed, ona Abdurrezzak, ona Ma’mer, ona İbn Tavus, ona babası, ona da İbn Abbas (ra) şöyle demiş:
“Sa’d ile İbn Ömer mestler üzerine meshetmek konusunu Hz. Ömer’in (ra) yanında tartışırlarken ben de yanlarında idim. Hz. Ömer, Sa’d’ın lehine hüküm vermişti. Ben,
“- Keşke bunu uzun bir seyahat sırasında ve çok soğuk bir mevsinde demiş olsaydınız” dedim.
Bu söz İbn Abbas’ın meshi mutlak olarak caiz olmadığını söyledikten sonra uzun bir seyahat sırasında ve çok soğuk bir mevsimde meshi caiz gördüğüne delalet eder. Onun hem mukim ve hem de misafir için meshin cevazına fetva verdiği de rivayet edilmiştir.

---

• Beyhakî Sünen-i Kebir Tahâret 1302, 2/309