حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ حَدَّثَنَا بِشْرُ بْنُ الْمُفَضَّلِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ إِسْحَاقَ هُوَ الْقُرَشِىُّ عَنْ أَبِى عُبَيْدَةَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَمَّارِ بْنِ يَاسِرٍ قَالَ:
سَأَلْتُ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْمَسْحِ عَلَى الْخُفَّيْنِ، فَقَالَ: ’السُّنَّةُ، يَا ابْنَ أَخِى.’ قَالَ: وَسَأَلْتُهُ عَنِ الْمَسْحِ عَلَى الْعِمَامَةِ، فَقَالَ: ’أَمِسَّ الشَّعَرَ الْمَاءَ.’

Bize Kuteybe b. Said, ona Bişr b. Mufaddal, ona da Abdurrahman b. İshak el-Kureşî naklettiğine göre, Ebu Ubeyde b. Muhammed b. Ammar b. Yasir şöyle demiştir:
Cabir b. Abdullah'a mestler üzerine meshi sordum. 'Ey Kardeşimin oğlu; bu sünnettir' cevabını verdi. Sarık üzerine mesh etmeyi de sordum. 'Saçına suyu değdir' dedi.

• Tirmizî Sünen-i Tirmizî Tahâret 75, 1/172