حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ حَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ عَامِرٍ عَنْ شُعْبَةَ عَنِ ابْنِ أَبِى نَجِيحٍ عَنْ عَطَاءٍ عَنْ جَابِرٍ رضى الله عنه قَالَ:
"دُفِنَ مَعَ أَبِى رَجُلٌ، فَلَمْ تَطِبْ نَفْسِى. حَتَّى أَخْرَجْتُهُ، فَجَعَلْتُهُ فِى قَبْرٍ عَلَى حِدَةٍ."

Bize Ali b. Abdullah, ona Said b. Âmir, ona Şu'be, ona İbn Ebu Necîh, ona da Ataâ, Câbir'in (ra) şöyle dediğini rivayet etmiştir:
"Babamla birlikte aynı kabre bir kişi daha defnedilmişti. Ancak benim içim rahat etmedi. Sonunda babamı o kabirden çıkardım ve tek başına ayrı bir kabre koydum."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Cenâiz 77, 1/453